caeno-

Mordicus petere aurum e flamma expediat, e caeno cibum.—

Venit, et primo campo discedere cogit; Post hos et alios, caeno provolvit inerti; At numerosa cohors, campum dispersa per omnem, Circumfusa, ruit; turmasque indagine captas, Aggreditur; virtus non hic, nec profuit ensis; Corripuere fugam, viridi sed gramine tectis, Precipitata perit, fossis, pars plurima, quorum Cornipedes haesere luto, sessore rejecto: Tum rabiosa cohors, misereri nescia, stratos Invadit laceratque viros: hic signifer eheu!

Rure morans, quid agam, respondi, pauca rogatus: Mane, deum exoro famulos, post arvaque viso, Partitusque meis justos indico labores; Inde lego, Phoebumque cio, Musamque lacesso; Tunc oleo corpus fingo, mollique palaestra Stringo libens animo, gaudensque ac foenore liber Prandeo, poto, cano, ludo, lavo, caeno, quiesco.

Neque tamen Arminius, quamquam libero in cursu, statim prorupit: sed ut haesere caeno fossisque impedimenta, turbati circum milites; incertus signorum ordo; utque tali in tempore sibi quisque properus, et lentae adversum imperia aures, irrumpere Germanos jubet, clamitans 'En Varus, et eodem iterum fato victae legiones!'